ز معجزات علی آن امام انسی و جان
همی نمود بیان حدیث، آن مولا
به پیش پای رسول از ادب سرش بنهاد
که شد برون از آن مرد بس بلند اندام
که کس نبیند و نشناسدش در آن محضر
به رسم شیوه‌ی اسلام و در طراز عرب
که قوم من فرستاده است مرا اینجا
عنایتی به من و قوم من کنون بنما
کسی که تا برهاند مرا از این آزار
کند برای من و قوم من فداکاری
که فتنه‌ها بنمودند علیه ما برپا
نمی‌دهند به زن و مرد ما ز کینه امان
کند قضاوت و انصاف و عدل و داد به پا
حضورتان برسانم دوباره من آن فرد
دوباره سوی شما آورم من آن آقا
که از کجایی و قوم تو هست کنون بکجا
بود عطرفه نام من حزین و فگار
بُود او شجیع و دلیر و مبارز و گستاخ
ز جنیان بنی‌کاخ بین جنی‌ها
ز جان و دل همه یکسر مطیع قرآنند
شکنجه می‌کنند اقوام ما از کین
خموش کرده‌اند از جور و کین چراغ ما
غریب و بی کس و آواره‌ایم رو به فرار
مرا روانه نموده گروه جنیان
گروه قوم مرا زین مصیبت عظمی
که پوششت ز سر و صورتت کنون بردار
به پیش روی رسول خدا در آن محضر
هر آنکه بود در آن محضر و در آن هنگام
دلاور است همان پیرمرد همچون شیر
بود صورت او بس دراز و طولانی
که بس عجیب و غریب آید او به دید نظر
که پوش کرده سر و صورت و لقای او
که هست تیزی دندان او شبیه پلنگ
جوان و پیر شدند مضطرب ز دیدن آن
که هر که با تو فرستم به صبح برگردان
که تو برو به همراه این برادر ما
به حل مشکلشان کوش تا شود آسان
که در کجا بُود ای شه کشور اینها
که هست کشور این جنیان به زیر تراب
که این سفر بود انجام آن به زیرزمین
که عاجز هستم ازین راه رفتن ای مولا
برای من بود ای شه این سفر سنگین
چگونه من بنمایم قضاوت ای مولا
که تو برو به همراه عطرفه آنجا
نمای جانبشان را ز یکدگر راضی
که عاجزم ز رفتن در این سفر شاها
که تو برو به همراه آن در آن کشور
که رفع مشکلشان زین طریق ساز آسان
که عاجز هستم از این امر ای شه خوبان
ازین سفر که شوم از عنایتت مشکور
که رفع مشکل این کار بر تو است آسان
تویی سفینه‌ی کون و مکان را لنگر
ز قهر هیبت تو جنیان فرار کند
شود کشته و نابود از تو لشکر شرک
در آن دمی که به دست تو ذوالفقار بود
تویی که داده خدا بر تو این چنین امکان
تویی که خاک کف پای توست عرش برین
چو دست خویش خطابت نموده است خدا
ز ضربت اسد اللهییت با شمشیر
نکرده درک مقامت کسی به هر دو سرا
عطا نموده خدا از برایت این امکان
تو زود همره این عطرفه به کشورشان
که هستی مرشد و مولا و هادی و رهبر
به سوی کشور آن جنیان به زیرزمین
روانه گشت به همراه عطرفه حیدر
روان شد از پی اسرار حیدر کرار
رسید شیرخدا تا به وادی موعود
در آن ورطه ز الطاف کردگار قرار
صدا نمود که برگرد و زود ای سلمان
به گوشه‌ای‌ بستادم بدیده‌ی گریان
چگونه زیرزمین می‌رود آن مولا
فرو برفت به زیرزمین امام مبین
ندیدم آنکه کجا رفت مرشد سلمان
نمود عرض گزارش بدیده‌ی گریان
سرم فدای تو بادا و دین و ایمانت
که تا چگونه به زیرزمین رود حیدر
که رفت مرشد من بی هراس زیرزمین
برفت عطرفه زیرزمین و شیرخدا
ز دوری‌اش دل افسرده‌ام بود حیران
که صبح در برتان آید حیدر صفدر
وجود او به من و دینم افتخار بود
که تا به دین خدا آورد فتح و ظفر
کند قضاوتِ آزاد علی عمرانی
که جنیان ننمایند ولی حق آزاد
به سوی کشور بطحا ز چنگ جنیان
روان شدند همگی شاد و خرم و خندان
به مسجد از زن و مرد از پی نماز رسید
جوان و پیر و زن و مردشان همه یکسر
برفت همره اصحاب سوی کوه صفا
به روی سنگی به کوه صفا به قلب کباب
بیاید از سفر خویشتن چو آن مولا
جوان و پیر بُدند منتظر به آن سرور
ز جانب سفر خویش آن امام هدا
به بین خویش همی کردند این خبر تکرار
دوباره زنده نگردد علی به زیرزمین
کلام کشتن مولا سر زبان‌ها شد
نبی فتاد به سجاده‌اش به راز و نیاز
دوباره رفت و نشست منتظر به کوه صفا
ملول ساخت دل پاک احمد مرسل
که جنیان نتوانند کُشند شیرخدا
رسد زنده و فاتح دوباره آن سرور
بگشت ظاهر از اینجا دوباره آن مولا
که می‌چکید همی خون تازه روی زمین
بزد بوسه به پیشانیَش همان سرور
چرا به وقت معین نیامدی اینجا
سئوال خویش تو اکنون ز حیدر صفدر
بسوی قوم کثیری روان شدیم آنجا
بدین حق همه آن جنیان، دعوت
که اوست قادر وهاب صانع است و صبور
شوند مسلم آزاده پیرو قرآن
به بینشان بنمایند خویشتن‌داری
قبول شرط مرا بهر خویشتن آنان
شروع نمودم ببریدم از تنشان سر
که هم چو روبه نهادند جمله رو به فرار
گذشته بود ز هشتاد هزار تن بسیار
یهود کافر و مشرک ز جنیان یکسر
ز فرقه‌ها و گروه‌های مشرکان یهود
که تا دهم امان از برایشان به جهاد
که می‌کنم شما را به دین حق دعوت
ز جان و دل همه گشتند پیرو قرآن
به دین و مذهب اسلام آورند ایمان
میان عطرفه و قومشان صلح و صفا
همه به مثل برادر برای همدیگر
به حال شاد و دل خوش ز محضر مولا
بخوانده است به کتاب مناقب گویا