به سر دیده‌ی من منزل و مأوای تو بود
روشنی بخش دو عالم رخ زیبای تو بود
از زمین تا به سماوات چو سیمای تو بود
از ثری تا به ثریا همه غوغای تو بود
پیر و برنا همه یک سر به تماشای تو بود
صف به صف منتظر مقدم والای تو بود
همچنان منتظرانت همه جویای تو بود
مست از باده‌ی ناب و می صهبای تو بود
رو نهاده به زمین محو سرا پای تو بود
بس که او بسته بر آن زلف سمن سای تو بود
تشنه لب تیغ به کف در پی اعدای تو بود
خوشه چین کرم از خرمن معنای تو بود
زحل و شمس و قمر واله و شیدای تو بود
هر چه دیدم من سرگشته شناسای تو بود
نظر مرحمتش در قد و بالای تو بود
که در آن لیل، دل و جان همه پویای تو بود
آمد از دامن نرجس که عطایای تو بود
مست افتادم و دیدم که سر پای تو بود
میر محفل چه کسی هست و کجا جای تو بود
واقف از سِرّ خدا مرشد و مولای تو بود
واقف سِّرِ خدا مظهر یکتای تو بود
کز ازل چشم امیدش به تولای تو بود